Onu ilk kez deniz kıyısında görmüştüm.Başının üzerinde mor bulutlar birikir gibiydi; rüzgâr saçlarını beyaz yeleli
Bahçedeki incir ağacının altında tek başına oturuyordu. Gölge bile ona karışmıyordu.Gölgenin içine sinmiş sessizliğe rağmen
Hoş geldin.Bu sayfa, insanın kendi içindeki karanlığa tutulan şeffaf bir ışık.Burada ne öğüt var ne teselli; sadece kendini arayanlarla aynı yolda yürüyen kelimeler var.Eğer bir labirentin varsa ve çıkışını değil, derinliklerini merak ediyorsan, doğru yerdesin. Şeffaf Labirent artık açık.İyi bir kayboluş dilerim.
